Pierre Thomas Nicolas Hurtaut, 1787 : Manuale rhetorices

Définition publiée par Vialleton

P. T. N. Hurtaut, Manuale rhetorices ad usum studiosae juventutis academicae, Exemplis tum Oratoriis, tu Poeticis, editio tertia, Paris, chez l'auteur, 1782, troisième section "De Elocutione", chapitre II "De Sermonis Dignitate", "De figuris", "Figurae verborum",  "De figuris aliquo conflictu constantibus",VI "De Oxymoro, seu acutè dictio (la Pointe)", p. 223-224.

De Oxymoro, seu acutè dicto, (la Pointe.)

Oxymoron iners erit ars, concordia discors.

Quid est Oxymoron?

Est Figura, quae pugnantes in speciem, sententias vocesque pulchrè miscet & conciliat; vel breviùs: Est acutè dictum.

Affer exempla.

Amici & absentes adsunt, & egentes abundant, & imbecilles valent; &, quod difficiliùs dictu est, mortui vivunt. Cic. de Amicit. n. 23.

Innumeri numeri. Cùm tacent, clamant. Catil. I.

Ovidius libenter ludit in hâc Figurâ; Metam. VII.

His ut quaeque pia est, hortatibus impia prima est;

          Et, ne sit scelerata, facit scelus.

Sic etiam Horatius. Ep. XI. lib. I.

Strenua non exercet inertia.

Et apud Sophocl.